Η Ελεονώρα Μελέτη είναι αρκετά δραστήρια στα social media ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που έχει κάνει αναρτήσεις από την προσωπική της ζωή. Το τελευταίο διάστημα έχει δεχθεί αρκετά αρνητικά σχόλια που έχουν κυρίως σχέση με το γεγονός ότι σε αυτές απεικονίζονται στιγμές με την κόρη της. Η ίδια επιλέγει να απαντά σε ορισμένα από αυτά και να ξεκαθαρίζει τους λόγους που μοιράζεται στιγμιότυπα από την ζωή της με τους followers της.
Αυτήν την φορά δημοσίευσε μία φωτογραφία με τον σύζυγό της Θοδωρή Μαροσούλη στην παραλία όπου την λεζάντα συνοδεύει το παρακάτω μακροσκελές κείμενο:
Το παρακάτω κείμενο βασίζεται σε σχόλια που έχω διαβάσει κατά καιρούς για το πρόσωπο μου κάτω από αναρτήσεις δικές μου ή κάποιου site… πάμε λοιπόν:
επειδή «έχω κουράσει να ανεβάζω συνέχεια το παιδί μου» «σα να μη μπορώ να κρύψω τη χαρά μου που βρέθηκε κάποιος φουκαράς να με πάρει» ενώ «σταμάτησα πια να φοράω μπικίνι γιατί μετά τη γέννα έγινα σα φακλάνα» αλλά κ γω «τι το θέλα το παιδί κοντά στα Σαράντα κ δεν το έκανα όταν έπρεπε», το οποίο παιδί μου «θα πρέπει να ντρέπεται όταν μεγαλώσει για μένα κ το ποσό σκουπίδι είμαι» σκέφτηκα να «πουλήσω λίγο τον άντρα μου.» Στον οποίο άντρα μου «ρίχνω κ 4 χρονάκια η ξεπεσμένη τεκνατζού» κ τον οποίο δεν θα έπαιρνα αν δεν «είχε λεφτά για να με ζει με νταντάδες κ δούλους». Στη φωτογραφία είμαι Αρετουσάριστη για να φανεί κ «ποσό μπάζο είμαι χωρίς μακιγιάζ». Όλα αυτά δε, τα ανεβάζω τώρα, για «να διαφημίσω κ την εκπομπή μου, καθώς είμαι μέγα βίσμα του εφοπλιστή μπαμπά μου που με έβαλε στη τηλεόραση με τις γνωριμίες του, ενώ πληρώνω για να έχω εκπομπή.» Όσοι μπείτε να μου «γράψετε κάτι θετικό, γλείφοντας με, με αποθέωση» να ξέρετε πως δεν θα σας απαντήσω γιατί πέρα από τα αλλά, «είμαι κ εξαιρετικά καβαλημένο καλάμι.»
Αλήθεια σας λέω, τα έχω διαβάσει ένα προς ένα. Βέβαια ήταν ελάχιστα ανάμεσα σε τόσες ευχές, τόση θετική ενέργεια κ τόση καλοσύνη άλλων ανθρώπων, άλλης φιλοσοφίας. Τσέκαρα τι γίνεται σε άλλες περιπτώσεις, συναδέλφων μου κ ανθρώπων που προβάλλονται από τη δουλειά τους. Ακριβώς το ίδιο. Κ σκέφτομαι: πόοοοσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος με λιγότερη χολή κ περισσότερη καλοσύνη. Ποσό καλύτεροι θα ήμασταν όλοι αν σχολιάζαμε τους άλλους λιγότερο κ εστιάζαμε στον εαυτό μας. Εξάλλου ο καθένας από εμάς χρειάζεται εσωτερική δουλειά κ βοήθεια ακριβώς στα κομμάτια που έμμεσα αλλά εντέχνως αποκαλύπτουμε για εμάς κ τη ψυχή μας μέσα από αυτά που λέμε για τους άλλους.
