Ο γνωστός δημοσιογράφος Δημοσθένης Γεωργακόπουλος που μας ενημερώνει καθημερινά, μέσα από το δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1, για την αθλητική επικαιρότητα μιλά αποκλειστικά στο MediaDay για όλα!
Αναλυτικά όσα είπε:
Πως μπήκες στο χώρο της δημοσιογραφίας;
Κυριολεκτικά τυχαία. Δεν είχα φανταστεί ποτέ πως μια μέρα θα γίνω δημοσιογράφος. Βέβαια, είχα πάντα κλίση στις αθλητικές ειδήσεις, διαβάζοντας και παρακολουθώντας τα πάντα. Ώσπου κάποια στιγμή ήρθε αναπάντεχα μία πρόταση από έναν άνθρωπο που γνώριζε αυτό το «πάθος» μου. Συμμετείχα δοκιμαστικά σε ένα αθλητικό πρόγραμμα και με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησα. Αργότερα πήγα σε μια σχολή δημοσιογραφίας και κάπως έτσι όλα πήραν το δρόμο τους στη συνέχεια.
Πως βλέπεις την αθλητική δημοσιογραφία στην Ελλάδα;
Πολλά πράγματα δε μου αρέσουν. Δυστυχώς, πολλοί συνάδελφοί μου φοράνε πράσινα, κόκκινα, κίτρινα ή μαύρα «γυαλιά», προκειμένου να γίνουν αρεστοί στον πυρήνα των οπαδών. Συστρατεύονται με μία ομάδα και ξεχνούν ότι πάνω απ’ όλα είναι δημοσιογράφοι και όχι φερέφωνα μιας ΠΑΕ ή μιας ΚΑΕ. Ωστόσο, υπάρχουν και εξαιρέσεις συναδέλφων, που χαίρομαι να τους βλέπω ή να συνεργάζομαι μαζί τους.
Πως φαντάζεσαι τη δημοσιογραφία του μέλλοντος;
Κάτσε να φτιαχτεί η δημοσιογραφία του παρόντος και βλέπουμε για το μέλλον (γέλια). Παρά τη γενικότερη αβεβαιότητα που υπάρχει, εγώ παραμένω αισιόδοξος. Βλέπω νέα παιδιά να μπαίνουν στο χώρο, που είναι αρκετά μορφωμένα, καθώς έχουν σπουδάσει και κάτι ακόμα. Αυτό για μένα είναι αρκετά θετικό και νομίζω ότι η επόμενη γενιά δημοσιογράφων θα είναι ακόμα καλύτερη. Αρκεί να μην έχουν στο μυαλό τους μόνο το «φαίνεσθε» στα social media.
Γιατί θα συμβούλευες ένα νέο να γίνει δημοσιογράφος και γιατί όχι;
Θα το συμβούλευα να γίνει δημοσιογράφος, αν του αρέσει η δράση. Αν δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του σε ένα γραφείο και θέλει κάθε μέρα να κάνει κάτι διαφορετικό, τότε ναι, να μπει σε αυτό το χώρο. Αλλιώς, όχι. Δηλαδή αν θέλει μια δουλειά με συγκεκριμένο ωράριο, να κάθεται τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες, τότε καλύτερα να στραφεί σε κάτι διαφορετικό. Ίσως ακούγεται σκληρό αυτό που λέω, αλλά για να γίνει κάποιος δημοσιογράφος θα πρέπει να το αγαπάει πολύ. Και να έχει στο νου του ότι πολλές φορές θα χρειαστεί να θυσιάσει πράγματα από την προσωπική του ζωή, προκειμένου να πετύχει.
Τι ομάδα υποστηρίζεις και τι ρόλο παίζει στη δουλειά σου; Είναι καλό να ξέρει ο κόσμο τι ομάδα υποστηρίζει ο δημοσιογράφος;
Καταρχάς, όλοι μας υποστηρίζουμε μια ομάδα. Είναι ανθρώπινο. Δε γίνεται να είμαστε αθλητικοί συντάκτες και να υποστηρίζουμε μόνο την εθνική Ελλάδος. Κατά τη γνώμη μου, όμως, αυτό πρέπει να μένει στο σαλόνι του σπιτιού μου. Αν ο κόσμος ξέρει τι ομάδα είσαι, στη συνέχεια καθετί που θα λες ή θα γράφεις, θα το αντιμετωπίζει με καχυποψία και πως κάτι κρύβεται πίσω από όλο αυτό. Γι’ αυτό, λοιπόν, δε θα σου πω τι ομάδα είμαι. Απλά να ξέρεις πως δε με έχει επηρεάσει ποτέ στη δουλειά μου το συναίσθημα. Είμαι 100% επαγγελματίας και μπορώ να σου πω ότι μπορεί να είμαι και λίγο πιο αυστηρός με την ομάδα που υποστηρίζω.
Η αθλητική δημοσιογραφία είναι σε ορισμένες περιπτώσεις, ένα επικίνδυνο σπορ; Αναγκάζεται κανείς να προσέχει περισσότερο τι θα πει ή τι γράψει;
Δυστυχώς στην Ελλάδα το τελευταίο που ρωτάς είναι σχεδόν καθημερινότητά μας. Έχουμε δει πολλές φορές να γίνονται επιθέσεις σε αθλητικούς συντάκτες, επειδή έγραψαν ή είπαν κάτι. Αυτό από μόνο του κατατάσσει το επάγγελμά μας στα επικίνδυνα σπορ. Όπως και το γεγονός ότι αναγκαζόμαστε σε κάποιες περιπτώσεις να γίνουμε αστυνομικοί ή δικαστικοί συντάκτες, λόγω των επεισοδίων, των συλλήψεων και των δικαστηρίων. Για να μη σου πω ότι στο γήπεδο πρέπει να προσέχουμε και τη σωματική μας ακεραιότητα. Ειδικά στα ντέρμπι.
Συνθήκες εργασίας σε ελληνικά γήπεδα;
Στα μεγάλα γήπεδα της χώρας είναι αρκετά καλές πλέον. Βέβαια, όπως σου είπα και πιο πάνω, πάντα ελλοχεύουν διάφοροι κίνδυνοι που έχουν να κάνουν καμιά φορά και με τη σωματική μας ακεραιότητα. Ωστόσο, επειδή έχω βρεθεί για δουλειά και σε γήπεδα ομάδων μικρότερων κατηγοριών, εκεί θα σου πω ότι δεν υπάρχουν ακόμα ιδανικές συνθήκες εργασίας για ένα δημοσιογράφο.
Ποιο είναι το περίεργο που σου έχει συμβεί εν ώρα δουλειάς;
Πιθανότατα να έχουν συμβεί πολλά απρόοπτα εν ώρα δουλειάς, όμως με το πέρασμα των χρόνων τα έχω ξεχάσει. Θα σου πω όμως κάτι που έγινε πρόσφατα. Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης των αθλητικών στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1, χάλασε στην κάμερα το Autocue. Έπρεπε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων να μην πανικοβληθώ, να βρω λύση και φυσικά να συνεχίσω την εκφώνηση. Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά, όμως σκέφτομαι τι θα γινόταν, αν αυτό συνέβαινε στα πρώτα χρόνια που παρουσίαζα ειδήσεις και δεν είχα τη σημερινή εμπειρία.
Το αξέχαστο αθλητικό γεγονός, που έχεις καλύψει;
Έχω καλύψει όλα τα μεγάλα αθλητικά γεγονότα. Ολυμπιακούς Αγώνες, Μουντιάλ, Euro, Μουντομπάσκετ, Ευρωμπάσκετ. Όχι από κοντά, αλλά δουλεύοντας με τρελούς ρυθμούς στο κανάλι. Πάντα, όμως, μένουν αξέχαστα όσα ταξίδια έχει κάνει ένας δημοσιογράφος με τη δουλειά του. Και εγώ μέχρι στιγμής έχω βρεθεί σε αρκετά μέρη στην Ελλάδα και την Ευρώπη, για μεταδόσεις αγώνων ποδοσφαίρου ή μπάσκετ. Π.χ. έχω έντονες αναμνήσεις από τη Λισαβόνα και το γήπεδο που η Ελλάδα κατέκτησε το Euro το 2004.
Ποιο είναι το δημοσιογραφικό σου όνειρο;
Όνειρα κάνω το βράδυ στο κρεβάτι μου.
Στην καριέρα μου προτιμώ να έχω στόχους. Με αργά και σταθερά βήματα. Διασφαλίζοντας πρώτα τα όσα έχω καταφέρει, στη συνέχεια κοιτάζω για τον επόμενο. Και «ανησυχίες» και φιλοδοξίες έχω, φυσικά. Και όποιος πει το αντίθετο, νομίζω πως λέει ψέματα. Την υγεία μας να έχουμε για να δουλεύουμε και όλα θα έρθουν. Γενικά, αυτό είναι το μότο της ζωής μου και το ίδιο έχω και στη δουλειά.
Γιατί ο ελληνικός επαγγελματικός αθλητισμός είναι σε κρίση και πως θα μπορούσε να αναστραφεί η πορεία;
Ο ελληνικός αθλητισμός είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας. Όσα «ανάποδα» έχει η κοινωνία μας, τα ίδια έχει και ο αθλητισμός. Φυσικά, όμως, όλα είναι θέμα βούλησης και όπως λέει η παροιμία «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Αν οι παράγοντες και η πολιτεία κάτσουν σε ένα τραπέζι και κάνουν μια ειλικρινή συζήτηση για το πώς θα βγούμε από αυτή την κρίση, τότε όλα θα γίνουν πιο εύκολα. Μέχρι στιγμής, αυτό δεν έχει γίνει και νομίζω πως στο βωμό των συμφερόντων δε θα γίνει σύντομα. Σε όλο αυτό, βέβαια, ευθύνη φέρουν και οι δημοσιογράφοι.
