Ο Νίκος Ορφανός μετρά πολλά χρόνια επιτυχημένης πορείας στην υποκριτική. Φέτος συμμετέχει στην παράσταση «Ο απρόσκλητος επισκέπτης».
Ο ηθοποιός μίλησε στο «mytv» για την παράσταση,για την εικόνα της τηλεόρασης σήμερα αλλά και για τα νέα παιδιά που ασχολούνται με την υποκριτική.
Έχουμε κάποια χρόνια να σας δούμε στην τηλεόραση.Ηταν επιλογή σας η αποχή;
Μάλλον συγκυρία, λόγω της σύντομης πολιτικής μου ενασχόλησης και της δύσκολης φάσης που πέρασαν τα κανάλια. Ευελπιστώ να επι-στρέψω σύντομα.
Θέλετε να επιστρέψετε;
Μα είμαι στην τηλεόραση από τα πρώτα της βήματα, είναι δυνατόν να μη θέλω;
Παρακολουθείτε τηλεόραση; Πώς βλέπετε την άνθηση της ελληνικής μυθοπλασίας;
Με μεγάλη χαρά. Καιρός ήταν να ξαναπιάσουμε το νήμα από εκεί που το άφησε το «Νησί». Από εκεί και πέρα, πλην των σειρών, για να βλέπω τη δουλειά των συναδέλφων, παρακολουθώ μόνο ξένα κανάλια. Είμαι αλλεργικός στην τηλεοπτική ενημέρωση.
Έχετε ασχοληθεί και με το θέατρο, και την τηλεόραση, και τον κινηματογράφο.Έχετε σε κάποιο περισσότερη αδυναμία και γιατί;
Δεν με ενδιαφέρει το είδος, αλλά η καλή ομάδα. Πέρασα εξαιρετικά και στα τρία και σε ένα ακόμη: τη διαφήμιση.Όπου σε σέβονται, εκεί αξίζει να εργάζεσαι.
Στην παράσταση συμμετέχουν ηθοποιοί από διάφορες γενιές. Ποια είναι η γνώμη σας για τα νέα παιδιά της υποκριτικής;
Έχουν άριστη τεχνική αλλά κάποια αδυναμία στον χειρισμό του λόγου. Βλέπω μια φευγαλέα και επιφανειακή αντιμετώπιση των πραγμάτων, νομίζω είναι ίδιον της γενιάς της ψηφιακής επανάστασης, θα δούμε πού θα βγει ο δρόμος της. Ας μη βιαζόμαστε να κρίνουμε, ανασηκώνοντας το φρύδι μας, όπως έκαναν και για μας στα νιάτα μας. Εύχο-μαι να ξεπεράσουν εμάς τους προηγούμενους, γιατί αυτό έχει νόημα για να προχωράει η ζωή.
Υπάρχει κάποια συμβουλή που τους δίνετε;
Να διαβάζουν. Η γνώση είναι στις τυπωμένες σελίδες, στην ψύχραιμη σχέση με το κείμενο στο χαρτί. Η οθόνη παρασύρει σε κρίσεις αλλοιωμένες και λανθασμένες. Και στο δίκτυο δεν παρέχεται γνώση, αλλά μόνο πληροφορία.
Τι χρειάζεται να έχει ένας ηθοποιός εάν θέλει να έχει διάρκεια στον χώρο;
Μα, τη θέληση να έχει διάρκεια. Άλλωστε, τη διάρκεια σου την ορί-ζεις εσύ. Αυτό είναι μαγκιά και ελευθερία συνάμα. Ξέρω ηθοποιούς εγκλωβισμένους στη δουλειά αυτή δεκαετίες. Δεν τους λες και επι-τυχημένους ακριβώς. Αντιθέτως, κάποιος που έφυγε γιατί το ήθελε και έζησε ευτυχισμένος, πέτυχε. Υπάρχει και ευτυχία εκτός θεά-τρου, ξέρετε.
