Ο Κώστας Βαϊμάκης ανοίγει τα χαρτιά του στο MediaDay!

Ο Κώστας Βαϊμάκης ξεκίνησε στο χώρο της δημοσιογραφίας από τον Δεκέμβριο του 1992 στα περιοδικά (ΜΕΝ, ΚΛΙΚ, ΝΙΤΡΟ, Downtown, Big, Esquire, Active, MAXIM, SMS) διατελώντας Διευθυντής σε κάποια από αυτά. Από το 2001 βρέθηκε στο ραδιόφωνο και συνεργάστηκε με την ΕΡΑ Σπορ, ΣΚΑΪ καθώς επίσης και σε αθλητικές εφημερίδες και αθλητικά sites. Υπήρξε καθηγητής στο «Κέντρο Αθλητικού Ρεπορτάζ» καθώς και τηλεοπτικός παρουσιαστής στην εκπομπή «Kick-Off» στον ΣΚΑΪ από το 2015 μέχρι το 2017.

Σήμερα, ο γνωστός δημοσιογράφος, παρέα με τον με το Γιάννη Τσαούση, κάνουν την εκπομή «Fight Club»,κάθε βράδυ 10-12 ενώ παράλληλα διατηρούν και κανάλι στο youtube, το Fight Club 2.0, όπου λένε τα πράγματα που τους αρέσουν με λίγο ..διαφορετικό τρόπο!

Γράφει επίσης στα σάιτς ratpack.gr και onsports.gr, ενώ παράλληλα κάνει και διαδικτυακές συνεντεύξεις με το όνομα «Ανάκριση Γ΄Βαθμού» μαζί με το Νίκο Συρίγο στο ratpack.gr.

Ο Κώστας Βαϊμάκης, σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, τα λέει όλα στο MediaDay!

Αναλυτικά όσα είπε:

Πως επέλεξες να ακολουθήσεις τον δρόμο της αθλητικής δημοσιογραφίας; Ήταν ένα όνειρο σου ήδη από την παιδική ηλικία;

«Πάντα μου άρεσαν τα αθλητικά, πήγαινα συχνά στους αγώνες του Παναθηναϊκού στο ποδόσφαιρο, έπαιζα μπάσκετ σε ομάδες από μικρός, αλλά όχι, δεν ήταν το όνειρό μου η αθλητική δημοσιογραφία. Εγώ δούλευα στα περιοδικά από το 1992 και η ενασχόλησή μου με το αθλητικό ραδιόφωνο πρόεκυψε τυχαία, το 2001. Ήταν η περίοδος όπου η ΕΡΑ Σπορ ξεκίνησε νέο πρόγραμμα ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων και ο Νίκος Ασημακόπουλος, που είχε αναλάβει τότε αυτό το εγχείρημα, με φώναξε να κάνω ένα δοκιμαστικό, γιατί σε άσχετη φάση, χρόνια πριν απ’ αυτό, του είχα πει σε μια συζήτηση πόσο πολύ μου άρεσε το ραδιόφωνο και ότι μια μέρα θα ήθελα να κάνω εκπομπή».

Μετράς περισσότερα από 25 χρόνια στο χώρο. Ποια χρονική περίοδος της καριέρας σου πιστεύεις πως ήταν (ή είναι) η καλύτερη;

«Έχω περάσει πολλές καλές περιόδους σε όλα αυτά τα χρόνια. Σίγουρα η περίοδος που φτιάχτηκε η ΙΜΑΚΟ ήταν από τις καλύτερες – μου δόθηκε άλλωστε η ευκαιρία στα 24 μου να γίνω αρχισυντάκτης στο ΝΙΤΡΟ, το μεγαλύτερο περιοδικό της εποχής. Επίσης η τριετία 2005-2008 ήταν αξέχαστη, που ήμουν διευθυντής στο MAXIM, το οποίο έκανε τρελή επιτυχία. Και βέβαια η διετία 2016-2018, όπου μεταξύ άλλων συμπαρουσίαζα την εκπομπή «Kick Off» στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ».

Για 6,5 χρόνια ανήκες στο δυναμικό του ΣΚΑΪ , και ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά στη συνέχεια. Πες μας δύο λόγια γι’ αυτή τη συνεργασία.

«Μόνο καλά πράγματα έχω να θυμάμαι και από το ραδιόφωνο και από την τηλεόραση. Στο ραδιόφωνο, περάσαμε 6,5 υπέροχα χρόνια με τον Μάκη Παπασημακόπουλο, κάνοντας μια μεσημεριανή αθλητική εκπομπή με τελείως διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι γινόταν συνήθως. Και η τηλεόραση ήταν μια φοβερή εμπειρία. Ένα από τα πράγματα που εκτίμησα πολύ, ήταν ότι ποτέ, ούτε στο ραδιόφωνο ούτε στην τηλεόραση, μου ζητήθηκε από κανέναν να πω ή να μην πω κάτι».

Υπήρξαν φορές που ο χώρος των ΜΜΕ σας απογοήτευσε;

«Κυρίως τα τελευταία χρόνια, αυτά της κρίσης. Οικονομικές ασυνέπειες, ψεύτικες υποσχέσεις, άνθρωποι που πάτησαν πάνω στην ανάγκη των εργαζομένων και την ανασφάλειά τους, που τους «απείλησαν» εμμέσως με ατάκες του τύπου «δέξου τη μείωση, γιατί ξέρεις πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα, πού νομίζεις ότι θα βρεις δουλειά;» Ή «κάνε κι αυτή την έξτρα δουλειά χωρίς έξτρα λεφτά και μην παραπονιέσαι, ξέρεις πόσοι εκεί έξω ξερογλύφονται για τη θέση σου;» Εγώ ήμουν από τους τυχερούς, ίσως έπαιξε ρόλο και η προϋπηρεσία μου και το βιογραφικό μου, λίγες φορές άνθρωποι του χώρου προσπάθησαν να με βλάψουν. Αλλά άλλοι συνάδελφοι δεν ήταν τόσο τυχεροί».

Υπάρχει κάποιος άνθρωπος που θαυμάζετε πολύ και γιατί;

«Πολλούς ανθρώπους θαυμάζω και πολλούς ευγνωμονώ για τις ευκαιρίες που μου έδωσαν και μου δίνουν. Αλλά αν πω για κάποιους, σίγουρα θα ξεχάσω μερικούς και θα είναι άδικο. Αν πρέπει να πω έναν, είναι ο Πέτρος Κωστόπουλος, δίπλα του ξεκίνησα αυτό το ταξίδι. Και τον αγαπώ πολύ, ακόμα περισσότερο τώρα που δεν είναι πια στο «θρόνο» του».

Ποιο είναι το περίεργο που σου έχει συμβεί εν ώρα δουλειάς;

«Να γράφω όλο το βράδυ, μόνος σε ένα τεράστιο γραφείο, ένα θέμα 10.000 λέξεων που έπρεπε να ξαναγραφτεί διότι το πρωί έπρεπε το περιοδικό να φύγει για τύπωμα και έξω να χιονίζει… Έφυγα στις 10 το πρωί, αλλά έφυγα νικητής! Το πιο δύσκολο, ήταν εκείνο το βράδυ που φύγαμε από τον ΣΠΟΡ FM, είπαμε «καληνύχτα» στον ηχολήπτη μας, το Γιώργο τον Κουτρούτσο και δεν τον ξαναείδαμε ποτέ. «Έφυγε» λίγες ώρες μετά, στον ύπνο του».

Το αξέχαστο αθλητικό γεγονός που έχεις καλύψει;

«Τελικός Τσάμπιονς Λιγκ, 2002, στη Γλασκώβη, ανάμεσα σε Ρεάλ και Λεβερκούζεν. Καθόμασταν με το Γιάννη Τσαούση σε κερκίδα γεμάτη Ισπανούς και κάναμε μετάδοση με κινητό για την ΕΡΑ Σπορ. Και είδαμε ΕΚΕΙΝΗ τη γκολάρα του Ζιντάν με το αριστερό βολέ. Και είμαι και Ρεάλ. Καταλαβαίνεις…»

Τι ομάδα υποστηρίζεις και τι ρόλο παίζει στη δουλειά σου;

«Παναθηναϊκός στην Ελλάδα, Ρεάλ και Λίβερπουλ από ξένες ομάδες. Σίγουρα επηρρεάζομαι από τις ομάδες που αγαπώ, απόλυτα αντικειμενικός δεν μπορείς να είσαι όταν αγαπάς κάποιον ή κάτι παθιασμένα, αλλά προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου όσο πιο έντιμα μπορώ».

Πιστεύεις ότι ένας αθλητικός δημοσιογράφος, πρέπει να αποκαλύπτει τα οπαδικά του αισθήματα προς το φίλαθλο κοινό που απευθύνεται; Σε τι βαθμό θεωρείς ότι επηρεάζει την κρίση του Έλληνα φιλάθλου;

«Δεν ξέρω αν «πρέπει», εγώ πάντως είπα τι ομάδα υποστηρίζω από την πρώτη μέρα στο ραδιόφωνο. Ώστε οι καλοί λογαριασμοί να κάνουν τους καλούς «φίλους». Και με εξαίρεση διάφορους κολλημένους, οι υπόλοιποι που ακούνε την εκπομπή ή διαβάζουν τα κείμενά μου, συχνά μου λένε ή μου γράφουν καλά λόγια, ακόμα κι αν υποστηρίζουν άλλη ομάδα. Προφανώς αναγνωρίζουν ότι δεν «καφρίζω» (πλήν ελάχιστων εξαιρέσεων που μπορεί να ξέφυγα), ότι μου αρέσει να κάνω πλάκα με το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ κι ότι κάπως έτσι γενικά θα έπρεπε να αντιμετωπίζουμε τον αθλητισμό κι όχι να θέλουμε να σπάσουμε ο ένας το κεφάλι του άλλου».

Συνθήκες εργασίας σε ελληνικά γήπεδα;

«Ανάλογα τα παιχνίδια. Στα ντέρμπι πρέπει να φυλάγεσαι μην φας τίποτα στο κεφάλι, να προσέχεις πώς θα μπεις στο γήπεδο και πώς θα βγεις, να είσαι προετοιμασμένος ότι μπορεί να «στην πέσουν» ακόμα και οι οπαδοί της ομάδας σου, επειδή δουλεύεις στον Αλαφούζο ή στον Γιαννακόπουλο. Ελλάδάρα…»

Ποιο είναι το δημοσιογραφικό σου όνειρο;

«Αθλητικά, να δω ένα ντέρμπι στο ΚΟΠ, στο Άνφιλντ, ανάμεσα στους φανατικούς της Λίβερπουλ. Εξω-αθλητικά, να κάνω συνέντευξη στη Σοφία Βεργκάρα. Και μετά να την καλέσω στην Πλατεία Γκύζη, να της δείξω τις ομορφιές της Αθήνας».