Γιαννίκος Δούσκας: Μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο MediaDay!

Τον απολαμβάνουμε μέσα από τη συχνότητα της Nova..
Είναι ο παρτενέρ της Λίλας Κουντουριώτη στην «Ώρα των Πρωταθλητών» όπου μαζί προσφέρουν πλήρη αθλητική ενημέρωση και δεν είναι άλλος , από τον Γιαννίκο Δούσκα ο οποίος μίλησε αποκλειστικά στο MediaDay!

Αναλυτικά τα όσα είπε ο έμπειρος δημοσιογράφος:

Πως επέλεξες να ακολουθήσεις τον δρόμο της αθλητικής δημοσιογραφίας; Ήταν ένα όνειρο σου ήδη από την παιδική ηλικία;

«Ξεκάθαρα παιδικό όνειρο! Όχι μόνο επειδή όπως τα περισσότερα παιδιά, έπαιζα μπάλα και μπάσκετ, αλλά γιατί παράλληλα αγόραζα καθημερινά εφημερίδες για να ενημερώνομαι, κρατώντας αρχείο με περιοδικά, ειδικές εκδόσεις κτλ. Ακόμη κι όταν πέρασα σε άλλη σχολή από αυτή που ήθελα (Γαλλική Φιλολογία Αθηνών ενώ είχα ως πρώτη προτίμηση τα ΜΜΕ) ήμουν σίγουρος πως θα γινόμουν δημοσιογράφος, κάτι που έγινε λίγα χρόνια μετά».

Ποια χρονική περίοδος της καριέρας σου πιστεύεις πως ήταν (ή είναι) η καλύτερη;

«Αυτή που έρχεται! Νιώθω πως ακόμη έχω πολλά να δώσω, σίγουρα ακόμη περισσότερα να μάθω για να γίνω καλύτερος. Το ωραίο με τη δημοσιογραφία είναι πως αλλάζει κάθε ημέρα που περνάει, υπάρχουν νέα εργαλεία που σου δίνουν τη δυνατότητα να ανοίξεις τον ορίζοντά σου. Αν και το βασικό στοιχείο, δηλαδή το ρεπορτάζ, θα παραμείνει για πάντα η ψυχή της δημοσιογραφίας, δεν πρόκειται να αλλάξει».
 
Τα τελευταία χρόνια σε παρακολουθούμε μέσα από την «Ώρα των Πρωταθλητών» της Nova. Είσαι ευχαριστημένος από τη συνεργασία σου με το κανάλι;

«Απολύτως. Βρίσκομαι στη Nova από το 2004, έχοντας περάσει ένα μικρό διάστημα από το τμήμα της παραγωγής, γιατί παράλληλα ήμουν στο «Φως των Σπορ» και δεν προλάβαινα και τα δύο. Μολονότι θεωρώ εαυτόν παιδί της εφημερίδας, αφού εκκίνησα από το μεγαλύτερο σχολείο που υπάρχει όπως είναι το «Φως των Σπορ», προφανώς μετά από τόσα χρόνια, έχω μάθει πολλά στην τηλεόραση. Ειδικά στη Nova υπάρχει σεβασμός στη δημοσιογραφική δουλειά και πάρα πολλοί τομείς με τους οποίους μπορείς να ασχοληθείς».

Υπήρξαν φορές που ο χώρος των ΜΜΕ σε απογοήτευσε;

«Σίγουρα, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Έχει αλλάξει το επάγγελμα, βλέποντας πως ήταν η κατάσταση όταν ξεκινούσα το 2000 και πως έχει διαμορφωθεί τώρα. Παρόλα αυτά και με την εισβολή των social media που ενίοτε δίνουν αλλοιωμένη εικόνα του γεγονότος, το έγκυρο και πολύπλευρο ρεπορτάζ θα κάνει τη διαφορά. Ίσως τώρα να είναι πιο δύσκολο να το βρεις, με την «καταιγίδα» πληροφοριών και ψευδών ειδήσεων που πλήττει τον πολίτη, αλλά πάντα θα υπάρχει εκεί έξω. Αρκεί να ξέρεις να ψάχνεις».
 
Υπάρχει κάποιος άνθρωπος που θαυμάζεις πολύ και γιατί;

«Από το δημοσιογραφικό τομέα, από μικρός θαύμαζα τους ρεπόρτερ των αποκαλύψεων. Στα μάτια μου ήταν κάτι σαν ήρωες κόμικ, που ξεσκέπαζαν σκάνδαλα. Αυτό δεν έχει αλλάξει, τους θαυμάζω όλο και περισσότερο. Στο αθλητικό ρεπορτάζ υπάρχουν αρκετοί και στην Ελλάδα. Επίσης, μου αρέσουν οι συνάδελφοι του «ελεύθερου ρεπορτάζ», το θεωρώ αρκετά δύσκολο. Σε ότι αφορά την περιγραφή αγώνα, ξεχωρίζω τον Γιάννη Διακογιάννη, γιατί είχε ένα μοναδικό στυλ: περιγραφή ποδοσφαιρικού αγώνα εμπλουτισμένη με αναφορές σε γεγονότα/καταστάσεις ευρύτερης γνώσης».
 
Ποιο είναι το περίεργο που σου έχει συμβεί εν ώρα δουλειάς;

«Από φραστική επίθεση φιλάθλων σε γήπεδο ενώ παρουσιάζω την εκπομπή έως και παρουσίαση εκπομπής στο studio ενώ υπάρχει εντονότατη σεισμική δόνηση για περίπου 20 δεύτερα! Το δεύτερο ήταν κάπως τρομακτικό, αλλά ευτυχώς όλα καλά!»

Το αξέχαστο αθλητικό γεγονός που έχεις καλύψει;

«Αν και το Final Four του 2007 στην Αθήνα ήταν το πρώτο μεγάλο γεγονός στο οποίο συμμετείχα ενεργά, διαλέγω τον τελικό του ισπανικού Κυπέλλου του 2016 στη Μαδρίτη, μεταξύ Μπαρτσελόνα και Σεβίλλης. Ήταν η πρώτη μου αποστολή στο εξωτερικό για αγώνα ποδοσφαίρου και οι εικόνες πολιτισμού που είδα από τους Ισπανούς, μου έχουν μείνει αξέχαστες».

Τι ομάδα υποστηρίζεις και τι ρόλο παίζει στη δουλειά σου;

«Προφανώς και δεν είμαι αλεξιπτωτιστής, υποστηρίζω μια ομάδα από τότε που είμαι μικρό παιδί. Δυστυχώς, το περιβάλλον του ελληνικού αθλητικού γίγνεσθαι, ειδικά το ποδοσφαιρικό, σε «υποχρεώνει» να μην είσαι σε θέση να πεις δημοσίως την ομάδα σου. Αν και υπό κανονικές συνθήκες, οι φίλαθλοι δεν θα έπρεπε να σε κρίνουν από το ποια ομάδα υποστηρίζεις, αλλά από όσα λες και γράφεις. Ουδέποτε υπήρξα φανατικός φίλαθλος της ομάδας μου. Είμαι φίλαθλος του ποδόσφαιρου, του αθλητισμού. Ας κερδίζει ο καλύτερος κι ο πιο ικανός, κι ας ακούγεται κλισέ».

Πιστεύεις ότι ένας αθλητικός δημοσιογράφος, πρέπει να αποκαλύπτει τα οπαδικά του αισθήματα προς το φίλαθλο κοινό που απευθύνεται; Σε τι βαθμό θεωρείς ότι επηρεάζει την κρίση του Έλληνα φιλάθλου;

«Δεν το θεωρώ σημαντικό. Σίγουρα στο εξωτερικό ουδείς ασχολείται εάν ο παρουσιαστής κάθε εκπομπής είναι Ρεάλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ή Παρί.  Και γιατί άλλωστε…Εδώ, πραγματικά δίχως λόγο, ο φίλαθλος θέλει να έχει το πιστοποιητικό αθλητικών φρονημάτων του κάθε δημοσιογράφου. Μου φαίνεται πραγματικά επουσιώδης αυτή η συζήτηση».

Συνθήκες εργασίας σε ελληνικά γήπεδα;

«Με το πέρασμα των ετών καλύτερες, χάρη και στη Nova που διεκδικεί τα αυτονόητα, υποκαθιστώντας το αιρετό όργανο που θα έπρεπε να ασχολείται με αυτά αλλά δεν το πράττει. Και πάλι όμως απέχουμε από χώρες του εξωτερικού, που βρίσκονται στο ίδιο βιοτικό επίπεδο με τη δική μας».

Αν πρότεινες μία νέα εκπομπή στο κανάλι, τι θεματολογίας θα ήταν;

«Θα πρότεινα μια εκπομπή για τον αθλητισμό και την τέχνη και δη για το βιβλίο. Θα ήθελα να παίρνω συνεντεύξεις από ανθρώπους που έχουν γράψει βιβλία για τον αθλητισμό. Εναλλακτικά θα πρότεινα ένα αθλητικό ντοκυμαντέρ (ένα κάθε μήνα) με αθλητικές ιστορίες που δεν έχουν ειπωθεί».