Η Κάτια Δανδουλάκη έχει φέτος έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στη σειρά του ΣΚΑΙ, Οι Πανθέοι.
Η αγαπημένη ηθοποιός μιλά σε συνέντευξή της για το πώς καταφέρνει και διατηρεί την νεότητά της καθώς ο χρόνος της έχει φερθεί πάρα πολύ καλά.
Κάποια συμβουλή για την… αιώνια νεότητα που αποπνέετε;
Στρατιώτης και εδώ. Δεν στερούμαι τίποτα, αλλά τρώω πολύ σωστά ώστε να μην πεινάω ποτέ. Πολύ μεγάλο πρωινό, μικρότερο μεσημεριανό, πολύ μικρό βραδινό. Κάνω είκοσι λεπτά την ημέρα γυμναστική, λάστιχα, πάτωμα. Όσο για τις αισθητικές επεμβάσεις που τις θεωρούν τεράστιο ταμπού, εγώ θέλω να μοιάζω όσο πιο φρέσκια μπορώ να είμαι χωρίς να παραμορφωθώ.
Εν ολίγοις, συντηρούμαι με στρατιωτική πειθαρχία γιατί αγαπάω αυτό που κάνω. Θέλω να αντέχω και σωματικά και ψυχικά περισσότερο για να γεύομαι τη χαρά του θεάτρου περισσότερο. Θα ’θελα κάποια στιγμή όταν πάψω να υπάρχω, να πάψω να υπάρχω πάνω στη σκηνή ή πάνω σε ένα γύρισμα. Εν δράσει πάντως.
Κάτι που ζηλεύετε από εκείνη τη νεαρή Κάτια που υποδυόταν στους «Πανθέους» τη Μάρμω;
Ζηλεύω τα όνειρα που ήταν ατελείωτα τότε. Και τώρα έχω όνειρα, που είναι όμως πιο προσγειωμένα. Έχω δε ένα που κυριαρχεί πάνω απ’ όλα τα άλλα. Θέλω να γεμίσει η ζωή μου χαρά. Χαρά καθημερινή.
Μιλάω για ένα όνειρο καθημερινής ευτυχίας. Που σημαίνει μικρές στιγμές που δεν αλλάζονται με τίποτα. Να πάω με μια φίλη μου να πιω καφέ κάτω από την Ακρόπολη. Ή να κάνουμε ένα ταξίδι-αστραπή, να πάμε να δούμε θέατρο και να ξαναγυρίσουμε. Η ευτυχία δεν είναι ένας στόχος που τον βάζεις απέναντι και λες «θα είμαι ευτυχισμένος όταν αποκτήσω δέκα σπίτια ή όταν θα έχω είκοσι παιδιά και σαράντα εγγόνια», δεν είναι αυτό. Είναι πόσο ευτυχισμένος είμαι κάθε ημέρα στην καθημερινότητά μου.
Η Αρβελέρ έχει πει «το πιο δύσκολο πράγμα δεν είναι να πεις τι θα κάνεις στη ζωή σου, είναι να πεις τι θα κάνεις την κάθε ημέρα».
Αυτό ακριβώς. Αν η κάθε ημέρα μού δίνει χαρά, ε, τότε είμαι πολύ ευτυχισμένος άνθρωπος. Το ίδιο και όταν δεν έχω μέσα μου να παλέψω με τη μαυρίλα της γκρίνιας και του ανικανοποίητου. Η αίσθηση του ανικανοποίητου είναι πολύ βασανιστικό πράγμα. Σε κυνηγάει πάντα: δεν είναι αυτό που ήθελα, δεν είναι αυτός που ήθελα, δεν είναι το τοπίο που ήθελα, δεν είναι η δουλειά που ήθελα. Σε κυνηγάει και σου αμαυρώνει την απίστευτη ποίηση της καθημερινότητας, είπε η Κάτια Δανδουλάκη στο Marie Claire.
