Ο Νίκος Πουρσανίδης παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό ΕΓΩ και τον δημοσιογράφο Θάνο Ξάνθο με αφορμή την θεατρική παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί «Mistero Buffo». Μέσα σε όλα, ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε στην έπαρση αλλά και τις δύσκολες στιγμές σε επαγγελματικές του συνεργασίες.
Αισθάνθηκες ποτέ κάποια έπαρση για όσα κάνεις;
Όχι ποτέ. Αν το πάθαινα αυτό, θα ήταν με τον Αγγελόπουλο στην αρχή της πορείας μου στο σινεμά, όταν πήγα στο Βερολίνο και ήμουν υποψήφιος για το βραβείο εκεί. Γνώρισα εξέχουσες προσωπικότητες, τον Βέντερς, τον Αλμοδόβαρ, κ.α. Αφού δεν το έπαθα εκεί, που ήμουν 21 ετών, δεν θα το πάθω ποτέ. Ήρθα σε επαφή με «ιερά τέρατα» του σινεμά. Αγαπάω πολύ τη δουλειά και όχι εμένα όταν κάνω τη δουλειά. Μεγάλωσα σε μία οικογένεια που μας έμαθε να είμαστε ταπεινοί και σεμνοί. Σκέψου ότι ο αδερφός μου ήταν αρχηγός στον Ολυμπιακό και έπαιρνε τα βραβεία το ένα μετά το άλλο. Δεν ψωνιστήκαμε ποτέ. Με εκνευρίζει αφόρητα η έπαρση που βλέπω σε ανθρώπους οποιασδήποτε ηλικίας. Καμία επιτυχία δεν σου επιτρέπει να βγαίνεις και να μιλάς με έπαρση σαν να είσαι κάποιος!
Σου έχει τύχει να αποχωρήσεις από δουλειά, λόγω κακής συμπεριφοράς συναδέλφου;
Είμαι ένας χαρακτήρας που πάντα αντιδρούσα και αντιδρώ, επεμβαίνω. Από πολύ μικρός που έπαιζα ποδόσφαιρο. Έχω πει «όχι» σε δουλειές, επειδή ήξερα ότι κάποιος σκηνοθέτης μπορεί να έχει περίεργη συμπεριφορά. Με ενδιέφερε να δουλεύω με υγιείς ανθρώπους. Επειδή δούλεψα από πολύ μικρός με τον Βαφέα και τον Αγγελόπουλο, ανθρώπους σπουδαίους, έβλεπα ότι δεν φέρονταν άσχημα, όσο τελειομανείς κι αν ήταν, οπότε δεν θα μπορούσα μετά να δεχτώ ότι ένας σκηνοθέτης ήταν σημαντικός και φέρεται άσχημα. Δεν το ανεχόμουν. Δεν έχω μετανιώσει για τις δουλειές ή τις επιλογές που έχω κάνει.
