«Δεν θα ξανά συνεργαζόμουν ποτέ» εξηγεί ο Αργύρης Αγγέλου.
Με αφορμή την παράσταση «Βόυτσεκ» παραχώρησε ο Αργύρης Αγγέλου συνέντευξη στο περιοδικό ΕΓΩ και τον δημοσιογράφο Πάνο Σταματόπουλο. Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε, μεταξύ άλλων, για τις κακοποιητικές συμπεριφορές και τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις στον χώρο του θεάτρου, που ήρθαν στην επιφάνεια μέσα από το κίνημα metoo, καθώς και τις ισχυρές σχέσεις που κρατάει δίπλα του.
Θεωρείς ότι σήμανε μια νέα εποχή για το χώρο με περισσότερη ελευθερία κινήσεων και σεβασμό στις συνεργασίες μεταξύ των συντελεστών μιας δουλειάς με την έλευση του #metoo;
Ανακούφιση, σίγουρα, γιατί άνθρωποι που βίωσαν δύσκολες καταστάσεις βρήκαν τη δύναμη να σταθούν απέναντι. Η δικαίωση είναι πολύ μεγάλη κουβέντα και σε αυτό πρέπει να απαντήσουν τα θύματα. Ίσως ανήκω στην τελευταία γενιά ηθοποιών που όταν βγαίναμε από τη σχολή μας είχαν εμποτίσει με τη νοοτροπία ότι πρέπει να υπομένεις τα πάντα. Ότι το ταλέντο είναι υπεράνω όλων! Πάντα κάτι κλώτσαγε μέσα μου σε αυτό. Όσο ήμουν μικρότερος από κεκτημένη ταχύτητα και επαγγελματική διαστροφή, το ανεχόμουν. Πολύ πριν σκάσει το metoo είχα δύο μεγάλα Χ που δεν θα ξανά συνεργαζόμουν ποτέ! Και όχι γιατί μου συνέβη ποτέ κάτι ακραίο μαζί τους, αλλά μέσα από άλλες συνεργασίες συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα μπορεί να γίνονται και πολύ πιο απλά. Γίνεται να πηγαίνεις στην πρόβα και να είσαι χαρούμενος και όχι με νεύρωση στομάχου από την πίεση. Μακάρι να μην ξαναβιώσει κανείς κάτι δυσάρεστο στο εργασιακό του περιβάλλον. Νομίζω ότι άνοιξε ένας δρόμος προς αυτή την κατεύθυνση. Τα νέα παιδιά που βγαίνουν τώρα είναι πιο υποψιασμένα και χαίρομαι πολύ για αυτό.
Είσαι από τα άτομα στον χώρο που έχουν την τύχη να έχουν δίπλα τους ανθρώπους που τους δένει μια ειλικρινής φιλία και σχέση η οποία κρατάει αρκετά χρόνια. Τι ξεχωρίζεις σε αυτούς τους ανθρώπους και τους κάνει να κρατούμ ισχυρή θέση στην καρδιά και στη ζωή σου;
Γενικά, στις ανθρώπινες σχέσεις είμαι πάρα πολύ πιστός. Πιστός φίλος, πιστός σύντροφος, πιστός συνεργάτης. Είναι στο DNA μου. Οι πολύ κοντινοί μου άνθρωποι, λοιπόν, είναι άνθρωποι που αναγνωρίζουν και εκτιμούν αυτό το χαρακτηριστικό μου. Ο τρόπος μου καμιά φορά μπορεί να μην είναι ευδιάκριτος, γιατί δεν είμαι καλός στα λόγια. Είναι όμως σαφής και ουσιαστικός. Στεναχωριέμαι για ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή μου και συνδέθηκα με κάποιο τρόπο μαζί τους, που δεν το αντιλήφθηκαν. Μπορεί και εγώ να κάνω κάτι λάθος. Το δουλεύω όμως και προσπαθώ να το διορθώσω.
