Ιωάννης Παπαζήσης: «Θεωρώ τον εαυτό μου ηλίθιο»

«Παραγίναμε έξυπνοι όλοι, θα ήθελα να γίνουμε και λίγο ηλίθιοι, να κοιτάξουμε καλύτερα τον εαυτό μας» δηλώνει ο Ιωάννης Παπαζήσης.

Με αφορμή το τέλος της σειράς «Όρκος ΙΙ» στην ΕΡΤ, ο Ιωάννης Παπαζήσης παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό Hello και τον δημοσιογράφο Γιάννη Βίτσα. Μεταξύ πολλών άλλων, δε, ο δημοφιλής πρωταγωνιστής εξέφρασε την προσωπική του άποψη για τα social media και την ψυχοθεραπεία.

Θεωρείς ότι τα social media παρουσιάζουν μια ψεύτικη εικόνα των ανθρώπων;

Είναι πολύ εύκολο να μπούμε στη διαδικασία να κρίνουμε τα social media, την τεχνητή νοημοσύνη που έρχεται και το αύριο, είναι πολύ εύκολο να κρίνουμε τον Έλον Μασκ και να πούμε ότι είναι ρομπότ ή άλιεν. Η εξέλιξη της ανθρωπότητας αυτή τη στιγμή όμως είναι τα social media και η τεχνητή νοημοσύνη. Δεν είμαι εγώ, εγώ είμαι ένα τίποτα, είμαι ένα κομμάτι το οποίο απλώς προσπαθεί να ακολουθήσει αυτή την εξέλιξη. Ούτως ή άλλως, κάποτε όλοι μας θα φαντάζουμε αρχαίοι. Έχω κορεστεί γενικότερα από τη γνώση που νομίζουμε πως έχουμε.

Κάθε άνθρωπος, εκτός από πρωταγωνιστής που θεωρεί πως είναι στη ζωή του, φέρει και μια πολύ ισχυρή γνώση και ασκεί μια πολύ έντονη κριτική τοποθετώντας και πάλι τον εαυτό του στο κέντρο του κόσμου. Παραγίναμε έξυπνοι όλοι, θα ήθελα να γίνουμε και λίγο ηλίθιοι, να κοιτάξουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Προσωπικά θεωρώ τον εαυτό μου ηλίθιο.

Έχει τύχει να κάνεις ψυχοθεραπεία;

Όχι, δεν έχω κάνει και δεν είμαι από αυτούς που λένε «δεν έχω κάνει ψυχοθεραπεία και λάθος μου». Εκτιμώ πολύ την ψυχοθεραπεία, την ψυχιατρική και οποιαδήποτε προσέγγιση ψυχολογικού περιεχομένου αλλά δεν χρειάστηκα ποτέ στη ζωή μου. Αν χρειαζόμουν, θα έκανα. Θεωρώ ότι σε λίγα χρόνια η ψυχολογία θα μπει στη ζωή μας από τα σχολικά χρόνια, από την παιδική ηλικία. κάποτε η ψυχοθεραπεία ήταν ταμπού, την είχαμε μεγαλοποιήσει, την είχαμε συνδέσει με πρόβλημα, διαταραχή, τρέλα. Το πιο σημαντικό που έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια είναι πως συνειδητοποιήσαμε ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι κάτι ζωντανό όπως η καρδιά, το χέρι ή το συκώτι και, όπως αρρωσταίνουν αυτά, έτσι αρρωσταίνει κι εκείνη.